Mid-century πολυθρόνες αλλάζουν εμφάνιση

Περί εμφάνισης λοιπόν ο λόγος και ειδικότερα για την ανανεωμένη εμφάνιση δύο υπέροχων πολυθρονών.  Κάποιος τις είχε για πέταμα, κάποιος άλλος τις μάζεψε και μου τις έφερε να τις αλλάξω.  Να τους δώσω όπως συνηθίζω να λέω πολλά πολλά χρόνια ζωής.

Η αλήθεια είναι πως ζήλεψα όταν η φίλη μου μου έφερε αυτές τις καρεκλοπολυθρόνες γιατί λατρεύω το στυλ τους και την γραμμή τους.  Στο εξωτερικό τις λένε mid-century κι έτσι τις λέω κι εγώ γιατί δεν ξέρω το όνομα τους στα ελληνικά.

Τι είναι όμως το mid-century στυλ στα έπιπλα;

Το στυλ αυτό ξεκίνησε την δεκαετία του ’40  και κορυφώθηκε την δεκαετία του ’50.  Το συγκεκριμένο στυλ μπορεί κάλλιστα να εξυπηρετήσει τις ανάγκες ενός σύγχρονου χώρου, χρησιμοποιώντας κάποια από τα πιο κλασικά και διαχρονικά έπιπλα που δημιουργήθηκαν ποτέ.  Είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από κάποιον που ασχολείται με το design και χαρακτηρίζονται από καθαρές γραμμές με απαλά και κυρτά τελειώματα.  Η ξύλινη κατασκευή κυριαρχεί και συνήθως χρησιμοποιούσαν ξύλο  teak, καρυδιά, δρυ και τριανταφυλλιά.  Σε αρκετές περιπτώσεις το ξύλο συνδυάζεται με μέταλλο και ψυχρά υλικά όπως το μάρμαρο.

Για να πάρετε μια ιδέα δείτε την φωτογραφία που ακολουθεί

Οι δικές της οι πολυθρόνες βέβαια δεν ήταν τόσο όμορφες. Το αντίθετο θα έλεγα, ήταν ταλαιπωρημένος και ο ξύλινος σκελετός σε αρκετά σημεία αλλά και το ύφασμα εκτός τόπου και χρόνου. Τα πόδια και τα μπράτσα ήταν ξεκολλημένα και κουνιόντουσαν.

Αυτά για μένα δεν αποτελούν πρόβλημα. Αγαπώ τόσο πολύ να δίνω ζωή σε παλιά έπιπλα και κάθε κομμάτι που πιάνω στα χέρια μου όσο προβληματικό κι αν είναι έχει την αμέριστη προσοχή μου.

Πως μεταμόρφωσα τις πολυθρόνες

Ξεκίνησα με την αποσυναρμολόγηση τους. ‘Εβγαλα τα μπράτσα, δεν ήθελε και ιδιαίτερη προσπάθεια γιατί όπως σας είπα κουνιόντουσαν αρκετά και μετά προχώρησα στο να αφαιρέσω το ύφασμα, την παλιά βάτα που είχε τριφτεί από την πολυκαιρία και τα αφρολέξ. Όπως βλέπετε η κατάσταση που επικρατούσε στο εσωτερικό τους ήταν χειρότερη από την εξωτερική τους πολυκαιρισμένη εμφάνιση.

Συγχωρείστε μου τις πολύ κακές φωτογραφίες που ακολουθούν αλλά ήδη ήταν πολύ αργά το βράδυ και την φωτογραφική μηχανή δεν την είχα μαζί μου.

Καινούργιοι ιμάντες, καινούργια αφρολέξ, καινούργιες βάτες.

Το επόμενο πρωί τούμπα πάνω στον πάγκο και αφού τις κάλυψα με νάυλον τρίψιμο να φύγουν τα παλιά βερνίκια και πέρασμα με ένα άλλο σκουρόχρωμο.

Νομίζω πως το σκούρο βερνίκι αναδεικνύει καλύτερα αυτές τις πολυθρόνες.  Έτσι κι αλλιώς θα το διάλεγα για να ταιριάξει λίγο με τα χρώματα που επικρατούν στο σαλόνι για το οποίο προορίζονται οι πολυθρόνες.

Και όσο τα πόδια στέγνωναν είπα να ασχοληθώ με τα μπράτσα.

Μάλλον οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες όταν δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν έπερναν ένα κιλό βερνίκι και έλουζαν τα μπράτσα από τις πολυθρόνες.  Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά ότι για τέσσερα μπράτσα αυτά που βλέπετε στην φωτογραφία, έτριβα επί 3 ώρες.  Χρησιμοποίησα όλα αυτά τα γυαλόχαρτα που βλέπετε.

Όταν πια το ξύλο είχε απαλλαγεί και από την τελευταία σταγόνα από τα προηγούμενα βερνίκια προχώρησα στο λουστράρισμα.

Το βερνίκι που χρησιμοποίησα είναι αυτό που βλέπετε στην ένθετη φωτογραφία.  Δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα όσο και αν το έχω ψάξει, εγώ είχα φέρει 3 κουτιά από το Λονδίνο όταν είχα πάει πριν 2 χρόνια. Και δυστυχώς βρίσκομαι στο να τελειώσει και το 3ο κουτί.  Με το ίδιο βερνίκι είχα ανανεώσει και τις καρέκλες της δικής μου τραπεζαρίας.  Είναι εκπληκτικό και ως προς την εφαρμογή αλλά και ως προς το φινίρισμα του.

Καινούργιες ταπετσαρίες για τις πολυθρόνες

‘Οταν το χρώμα έφτασε εκεί που το ήθελα, χρειάστηκα 3 χέρια και αφού στέγνωσαν προχώρησα στο ντύσιμο με το ύφασμα.  Χρησιμοποίησα δύο διαφορετικά υφάσματα της ίδιας χρωματικής παλέτας άλλο για το κάθισμα και άλλο για την πλάτη.

Τελευταία πράξη πριν αναχωρήσουν για το σπίτι της φίλης μου ήταν η συναρμολόγηση τους. Τρύπησα το ύφασμα εκεί που υπήρχαν ήδη τρύπες στο σκελετό της καρέκλας.  Έβαλα μια δυνατή κόλλα ξύλου στον πύρο που φαίνεται στην φωτογραφία και με το πλαστικό σφυράκι χτύπησα το μπράτσο για να μπει μέσα.  Στη συνέχεια βίδωσα καινούριες βίδες εκεί που υπήρχαν οι τρύπες από τις παλιές.

Χρησιμοποίησα ακόμη αυτά τα μπρούτζινα διακοσμητικά καπάκια για να καλύψω τις τρύπες και να μη φαίνονται οι βίδες.  Είναι συνηθισμένο στο mid-century στυλ να υπάρχει λίγο μέταλλο πάνω στα ξύλα.

Και φυσικά είναι απαραίτητο ένα «Πριν» και ένα «Μετά» έτσι για να ξέρουμε από που ξεκινήσαμε και που καταλήξαμε!

‘Αλλη μια μεταμόρφωση επίπλων που σκόρπισε χαμόγελα ευχαρίστησης όχι μόνο σε μένα που την έκανα αλλά και στην φίλη μου.  Και πως να μη χαιρόμαστε αφού οι mid-century καρέκλες της έγιναν ολοκαίνουργιες!!!

Εύχομαι σε όλους να περάσετε υπέροχα το Πάσχα με τις οικογένειες σας, υγεία και η φλόγα της Ανάστασης να φωτίσει όλα σας τα όνειρα!!!

Φιλάκια 🙂