Το ήξερες πως είναι πολλές φορές που στα σκουπίδια μπορείς να βρεις θησαυρούς; Διάβασε εδώ την ιστορία τι βρήκα ένα πρωϊνό.
Και είναι μια μέρα σήμερα ηλιόλουστη και φωτεινή, με θερμοκρασία ανεβασμένη και διάθεση στα ύψη! Εγώ σαν “παιδί” του ήλιου, σας το έχω ξαναπεί ότι είμαι καλοκαιρινός τύπος, χαμογελάω χωρίς λόγο και μου φαίνεται πως όλοι χαμογελούν.
Κόσμος πάει στις δουλειές του, κόσμος πάει για ψώνια (όσοι έχουν λεφτά), παιδάκια στο σχολείο και οι νοικοκυρές άνοιξαν διάπλατα παράθυρα και πόρτες να μπει ο ήλιος μέσα… κι άρχισαν να καθαρίζουν, να συγυρίζουν. Και πάνω στο συγύρισμα βλέπουν πως κάποια πράγματα τους είναι άχρηστα!
“Θα τα πετάξω, μη μου πιάνουν και τον τόπο”… και πολύ καλά θα κάνεις!
Θέλεις να δούμε λοιπόν τους “θησαυρούς” που βρήκα στα σκουπίδια;
Περνώντας λοιπόν εγώ από ένα στενό κοντά στο σπίτι μου, για να βγω στην Λεωφ. Ποσειδώνος στο Π. Φάληρο, τι βλέπουν τα χαμογελαστά μάτια μου να στέκει δίπλα σε ένα σκουπιδοτενεκέ;
Αυτό το ραφάκι με τις πολλές θέσεις. ‘Επιπλο τυπογραφείου όπου έβαζαν τις ψηφίδες!
Και φυσικά το φόρτωσα…δεν ξέρω βέβαια τι να τo κάνω, σ αυτό θα ζητήσω την συμβολή σας, ακούω γνώμες, αλλά το αφήνεις; Δεν το αφήνεις!
Και υπήρχε και μία σακούλα ανάμεσα σε άλλες (αχ που είσαι Γιώργο να με δεις πρωί πρωί να κάνω ανάβαση στα σκουπίδια) και φυσικά την πήρα και αυτή γιατί το περιεχόμενό της σακούλας ήταν…
…μάλιστα ένα παλιό φωτιστικό, ακόμη και τα γυαλιά του ήταν άθικτα, μάλλον μόλις είχε πεταχτεί!
Αν δουλεύει δεν το γνωρίζω αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα αφού αυτά τα παίζουμε στα δάχτυλα (τα ηλεκτρολογικά εννοώ).
… και η βοηθός μου η Λάρα! “Ωχ πλάκωσε δουλειά, τέρμα οι ξάπλες”…
Φορτωμένη λοιπόν με τα ευρήματα μου συνέχισα την πορεία μου προς την εταιρεία. Κάποιες φίλες blogger που μένουν εκτός Αθηνών και αναρωτιούνται “μα που τα πάνε όλοι, στην Αθήνα και τα πετάνε” ξέρω πως θα γελάσουν με αυτή την ανάρτηση.
Και για τελευταίο σας άφησα αυτό το κομοδινάκι που βρήκα την περασμένη εβδομάδα στους σκουπιδοτενεκέδες μπροστά στην είσοδο της εταιρείας, το είχα αναφέρει σε σχόλιο που είχα κάνει στην φίλη blogger Luna L .
Αυτό πάει κατ ευθείαν για βάψιμο για το ασπρόμαυρο δωμάτιο της μεγάλης μου κόρης. Ζήλεψε από την μικρή και θέλει κι αυτή ανακαίνιση! Δεν είναι σπίτι αυτό, εργοτάξιο είναι!
Να έχετε μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα!
UPDATE
Το φωτιστικό άλλαξε εντελώς εμφάνιση και μπορείς να δεις στο άρθρο με τίτλο Παλιό φωτιστικό γίνεται κόσμημα πως έγινε αυτή η αλλαγή.
Christina
by ArtDecorationCrafting
Σου άρεσε το άρθρο; Για ακόμα περισσότερα παρόμοια άρθρα:
Κάνε εγγραφή στο Google News.
Κάνε subscribe στο YouTube.
Ακολούθησε μας στο Facebook.
Ακολούθησε μας στο Twitter.
24 comments
Ρεεε Χριστίνα!!!!!!!Πάνω που έλεγα δεν είναι δυνατόοοοοον!Στην Αθήνα τα πάνε όοοολοι(???)είδα το σχόλιο…και με πέθανες!!!χαχαχαχα
Πάντως ότι βρήκες,είναι ένα κι ένα!Το πρώτο μου αρέσει τρελά κι εγώ θα το μάζευα σίγουρα!Σίγουρα θα το έβαφα και κάτι με μινιατούρες κρεμασμένο στον τοίχο μου έρχεται στο μυαλό.Το φωτιστικό θα το έβαφα ένα πολύ έντονο φούξια(το γυαλί είναι τέλειο κι έτσι όπως είναι)και θα ήταν ότι πρέπει για το δωμάτιο (αυτό με την πολυθρόνα που μας έδειξες)του κοριτσιού!Για το κομοδίνο σκέφτηκες είδη!Εννοείτε πως θέλω να τα δω όλα μεταμορφωμένα ε???
Η Λάρα είναι μια κούκλα!!Έχω κι εγώ σκυλίτσα Λάρα!!!!!
Φιλιά!!!
Γελάω όσο γράφω…και θα γελάω σε όλες τις απαντήσεις γιατί όντως είστε εκπληκτικές! Το δωμάτιο της μικρής έχει ήδη φωτιστικό που το αγόρασε η ίδια από το ΙΚΕΑ είναι και μοντέρνο, ένα τίποτα είναι, αλλά της αρέσει θα το φωτογραφίσω όταν τελειώσω με όλο το δωμάτιο… Ευχαριστώ πολύ Λαμπρινή μου για τις ιδέες! Αλήθεια έχεις κι εσύ Λάρα; Τι ράτσα είναι; Φιλιά κι από μένα
Δεν γελάμε, δεν γελάμε καθόλου, μα καθόλου! Π.ρ.α.σ.ι.ν.ί.ζ.ο.υ.μ.ε. από ζήλεια!!! χεχεχε
Υπέροχα τα ευρήματά σου Χριστίνα και είμαι σίγουρη πως θα μεταμορφωθούν σε ακόμα πιο όμορφα έπιπλα!
Λεπόν, έχομεν και λέμε: το ραφάκι εγώ θα το έκανα ασυζητητί τραπεζάκι ή κονσόλα, με μεταλλικό σκελετό από κάτω (φαντάσου τετράγωνα πόδια στις δύο άκρες μεταλλικού πλαισίου) και ένα τζαμάκι από πάνω για προστασία. Δεν θα πείραζα/ έβαφα καθόλου το ξύλο, για να φαίνεται η παλαιότητά του. Το φωτιστικό, θα το έβαφα μαύρο γυαλιστερό που θα πήγαινε πολύ νομίζω με ένα "μπαρόκ" ύφος για το δωμάτιο της κόρης σου, ενώ το κομοδίνο, αφού όπως λες το δωμάτιο είναι ασπρόμαυρο και είναι για την μεγαλύτερη κόρη σου, θα το έκανα χρυσαφί για να δώσει έξτρα ζεστασιά και λάμψη στον χώρο.
Πολλές καλημέρες & φιλιά.
Υ.Γ.ματάρες η Λάρα
Χαχα! Το πρασίνισμα είναι τουλάχιστον μεντί; Αχ πως με πιάνεις! Το φωτιστικό το σκεφτόμουν όσο το είχα φορτωμένο στο αυτοκίνητο για το δικό μου δωμάτιο αλλά μάλλον θα πάει στο ασπρόμαυρο (αν το θέλει φυσικά). Το κομοδινάκι έχει αρκετά χτυπήματα/βαθουλώματα που δεν ξέρω αν και μετά από στοκάρισμα δεν θα δείχνουν έντονα στο χρυσο!
Αυτό είναι αδικία… και όχι τίποτα άλλο, έχεις και το "θράσος" να μας δείξεις πόσο τυχερή είσαι!!! Χριστίνα μου, για το πρώτο έχω την πιο τέλεια ιδέα: Να το δώσεις σε μένα!!!
Έχεις δίκιο Κυριακή μου…το θράσος μου δεν περιγράφεται χαχαχαχα … Η ιδέα σου δε η καλύτερη…μωρέ για να γελάσουμε τα φωτογράφισα γιατί κι εγώ γέλαγα όταν τα βρήκα σκεφτόμενη τα πανέξυπνα σχόλια σας!!!
ναι και γω τωρα ζηλευω…..γιατί εγω δεν έχω βρει τιποτα τέτοιο στα σκουπίδια;
βρε κοριτσι τόσα έχεις να μην στείλεις και σε μας ;που να βρείσκεις τωρα τι θα τα κάνεις…..χαχα!
Ράνια υπάρχει ένα μικρό δωματιάκι μέσα στην εταιρεία που είναι φουλ από τέτοια ευρήματα…πολλές φορές κι εγώ αναρωτιέμαι αν θα τα προλάβω να τα φτιάξω όλα …
Ε,καλά τώρα!Όταν λέω εγώ ότι έχεις κάνει συμβόλαιο με τη θεά τύχη…Εγώ όχι πράσινο, όλα τα χρώματα του βασιλιά καρνάβαλου άλλαξα.Και να σκεφτείς ότι πίστευα ότι έπιπλα σαν το πρώτο δεν υπάρχουν πια.Το κομοδινάκι δε, τι πανέμορφα ποδαράκια!Και το φωτιστικό άθικτο…!ΜΠΡΑΒΟ! μας χτυπάς εκεί που πονάμε.Είμαι σίγουρη όμως ότι βρίσκονται στα κατάλληλα χέρια πλέον κι ότι θα τα αναδείξεις με τον καλύτερο τρόπο.Καλή δουλειά!
Η αλήθεια είναι ότι είμαι και λίγο τυχερή αλλά αυτά τα πράγματα συνήθως τα κατεβάζεις βράδυ στα σκουπίδια κι εγώ φεύγω αρκετά πρωί για την εταιρεία οπότε δεν έχει προλάβει ακόμη να κυκλοφορήσει πολύς κόσμος και ίσως αυτό βοηθάει … Ευχαριστώ Αλέκα μου για την εμπιστοσύνη στα χέρια μου 🙂
Πρέπει να είσαι τυχερή και να έχεις και παρατηρητικότητα για να τα βρείς όλα αυτά στο δρόμο σου,είμαι σίγουρη ότι θα τα μετατρέψεις σε αριστουργήματα,καλή δουλειά λοιπον και να μας δείξεις το αποτέλεσμα.
Ναι…όταν περνάω με το αυτοκίνητο και βλέπω φορτωμένους σκουπιδοτενεκέδες κόβω λίγο και τους κοιτάω … υπάρχουν απίστευτα πράγματα…ολόκληρα σαλόνια πετάνε αλλά δεν τολμάω να μεταφέρω ογκώδη πράγματα γιατί θα με διώξουν απο την εταιρεία χαχαχα. Φυσικά και θα τα μοιραστώ μαζί σας για την χαρά που μου δίνουν τα σχόλια σας αλλά και τις εύστοχες παρατηρήσεις σας
Εγώ αυτό το υπέροχο έπιπλο που βρήκες (είσαι και γειτόνισσα μου), θα το έκανα μια υπέροχη κοσμηματοθήκη! Ο κάθε ένας με τον πόνο του δηλαδή γιατί εγώ δεν ξέρω πως να βολέψω σωστά τα μπιζού μου και το έχω άχτι να βρω κάτι που να με βολέψει! Έχω βρει κατά καιρούς αριστουργήματα και απορώ πως τα πετάνε!Λοιπόν συνεχίζουμε. Στο πολύφωτο θα του άλλαζα τα φώτα και κυριολεκτικά. Θα το έκανα μαύρο! Θα μου άρεσε πολύ. Τέλος αυτό το κομοδινάκι θα το ζωγράφιζα σε ένα λαχουρένιο σχέδιο σε άσπρο-μαύρο! Φιλιαααα υπέροχα τα ευρήματα σου!!
Κι εγώ του πολύφωτου τα φώτα θα του αλλάξω! Για το κομοδινάκι έχουν πέσει πολλές ιδέες στο τραπέζι! Ελα καλέ είμαστε γείτονες;
Yeap!! Είμαι Α Γλυφάδα
Αααα εγώ μένω απέναντι απο την Μαρίνα Αλιμου στο Ρέμα της Πικροδάφνης…πολύ κοντά 🙂
Καλε τι τελεια ευρηματα ειναι αυτα!!! Ειμαι σιγουρη οτι θα τα μεταμορφωσεις υπεροχα! Καλημερα!
Καλημέρα Μαράκι είδες όποιος γυρίζει τι μαζεύει;
Υπέροχα όλα,αλλά ιδιαιτέρως το πρώτο επιπλάκι τέλειο!!!
Σίγουρα θα τα μεταμορφώσεις όλα σε μικρά αριστουργήματα!!
Σ ευχαριστώ πολύ Ιωάννα μου 🙂
Σ ευχαριστώ Κατερινάκι για τα καλά σου λόγια. Ναι να έρθεις να βγαίνουμε παρέα χαχαχα 🙂
Μετακομίζω τώρα και έρχομαι στη γειτονιά σου!! Είναι φανταστικά αυτά που βρήκες! Σωστοί θησαυροί (στα δικά σου έμπειρα χέρια βέβαια!!). Περιμένουμε με ανυπομονησία τις μεταμορφώσεις!!
Είμαι πολύ σίγουρη ότι τα ευρήματα σου θα τα κάνεις αγνώριστα με τον δικό σου μοναδικό τρόπο!φιλιά!!!!
Σ ευχαριστώ Χριστίνα μου…Φιλιά κι από μένα 🙂