Μεταμόρφωση κονσόλας εισόδου

Μεταμόρφωση κονσόλας εισόδου, μια πολύ παλιά αντικέ κονσόλα αντί να καταλήξει στα σκουπίδια μεταμορφώθηκε με πολύ φροντίδα σε ένα έπιπλο κόσμημα!

Πολύ παλιό και πολύ ταλαιπωρημένο.  Η φίλη που το είχε δεν ήταν σίγουρη αν μπορούσε να το κρατήσει και να το βάλει στο καινούργιο της σπίτι.  Είναι μου λέει περίπου 150 χρόνων, τι λες αξίζει να το φτιάξεις.  Γίνεται να το φτιάξεις;  Και φυσικά η απάντηση η δική μου ήταν και πως αξίζει αλλά και πως όλα φτιάχνονται αρκεί να δουλέψεις σωστά.

Σε αυτό το σημείο να σου πω πως ακολουθούν πολλές πολλές φωτογραφίες και πολλές οδηγίες βήμα-βήμα.

Μεταμόρφωση κονσόλας εισόδου – Η αποκατάσταση του ξύλινου σκελετού

Το τραπέζι όπως είπαμε είναι από τα παλιότερα έπιπλα που έχουν έρθει στα χέρια μου.  Στην επιφάνεια του είχε ένα μάρμαρο που είχε σπάσει σε αρκετά σημεία, έλειπαν ολόκληρα κομμάτια αλλά συγχρόνως ήταν κι εξαιρετικά βαρύ και αυτό επιβάρυνε ακόμη περισσότερο τον ξύλινο σκελετό.

Ο οποίος σκελετός όπως βλέπεις και στις φωτογραφίες που ακολουθούν εκτός από πολύ ταλαιπωρημένος είναι και εξαιρετικό δείγμα χειροποίητης δουλειάς.  Ο τεχνίτης εκείνης της εποχής τον είχε σκαλίσει κομμάτι κομμάτι και τα είχε συνδέσει μεταξύ τους.

Όπου υπήρχαν ενώσεις και ειδικά στα πόδια με τα χρόνια είχαν φθαρεί.  Έτσι η πρώτη μου δουλειά ήταν να βγάλω τα πόδια από το κυρίως σώμα για να τα ενισχύσω όσο μπορούσα καλύτερα.  Να γίνει δηλαδή πάλι σταθερό και δυνατό για να κρατήσει άλλα τόσα χρόνια και παραπάνω.

Αντί για τις πρόκες ή καρφιά όπως θέλεις μπορείς να τα πεις, εγώ δημιούργησα ξύλινους πείρους. Τους προσάρμοσα στα πόδια και έκανα φωλιές στο σώμα του τραπεζιού και ήρθαν και φώλιασαν μέσα.  Όλο αυτό ενισχύθηκε και με πολύ και δυνατή ξυλόκολλα.  Με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει η πιθανότητα να χαλαρώσει ποτέ η ένωση του ποδιού πάνω στο τραπέζι.

Με μεγάλους σφιγκτήρες τα κράτησα σταθερά και σφιγμένα ως προς το σώμα του τραπεζιού μία ολόκληρη ημέρα για να είμαι σίγουρη πως θα κολλήσουν καλά.

Επίσης όπου υπήρχαν χτυπήματα ή έλλειπαν κομματάκια ξύλου έβαλα στόκο προκειμένου να μη φαίνονται.

Όλες οι στοκαρισμένες επιφάνειες τρίφτηκαν με γυαλόχαρτο με το χέρι για να μην έχουμε ανομοιομορφίες μετά στο βάψιμο.

Πως δημιούργησα καινούργια επιφάνεια για την κονσόλα

Σειρά είχε το καπάκι του τραπεζιού.  Για την επιφάνεια του επέλεξα ξύλο και όχι μάρμαρο όπως είχε παλιά.  Χρησιμοποίησα το CNC της εταιρείας και σχεδίασα την επιφάνεια σύμφωνα με το σχήμα που είχε το τραπέζι στο πάνω μέρος.  Έβαλα ένα κομμάτι κόντρα πλακέ πάχους 20 χιλ στο τραπέζι του μηχανήματος και αυτό το έκοψε στο σχήμα που του είχα δώσει όπως βλέπεις στην φωτογραφία που ακολουθεί.

Φυσικά και όλο αυτό μπορεί να γίνει και με το χέρι και μία καλή σέγα αλλά αφού υπάρχει το μηχάνημα γιατί να μην το εκμεταλλευτώ;

Το βάψιμο του κυρίως σώματος

Αφού λοιπόν τρίφτηκε όπου υπήρχε στόκος και κόλλες ήρθε η ώρα για το βάψιμο του.  Όπως σου είχα πει και στη σελίδα μου στο Facebook πριν λίγες ημέρες η ιδιοκτήτρια της κονσόλας και φίλη μου την ήθελε να μοιάζει με πέτρινη.  Εγώ χατήρια δεν χαλάω γιατί όλο αυτό λειτουργεί και σαν ένα στοίχημα που βάζω για μένα αν θα το πετύχω.

‘Ετσι λοιπόν η μεταμόρφωση κονσόλας μπαίνει στο στάδιο του βαψίματος.  Σαν πρώτο χρώμα χρησιμοποίησα το French Linen της Annie Sloan.

Στη συνέχεια έκανα ένα πολύ ρευστό μίγμα με Arles και νερό για να κάνω την τεχνική wash.

Πέρασα δηλαδή όλο το τραπέζι με το πολύ ρευστό Arles και συγχρόνως σκούπιζα ταμποναριστά τα σημεία που είχα βάψει.  Αυτό μου έδωσε εμένα τουλάχιστον την αίσθηση του χώματος πάνω σε μία πέτρα.

Μόλις και το δεύτερο χρώμα στέγνωσε καλά έκανα dry brush με το Original της Annie Sloan, ένα φωτεινό λευκό χρώμα για να τονίσω τις λεπτομέρειες των σκαλισμάτων και να αποτυπώσω ακόμη πιο καλά το εφέ της πέτρας.  Dry brush για όσους δεν γνωρίζουν είναι όταν βουτάμε το πινέλο στο χρώμα και το σκουπίζουμε με ένα χαρτί ή ένα πανί αφήνοντας πολύ λίγο χρώμα πάνω του.  Αυτή η τεχνική είναι ότι πρέπει για να αναδείξουμε κάποιες λεπτομέρειες σε ένα έπιπλο και ένα αντικείμενο.

Αφού πέρασα όλο το τραπέζι με clear wax με ένα λεπτό πινελάκι πρόσθεσα dark wax σε διάφορα σημεία όπως βλέπεις και στα βέλη στην παρακάτω φωτογραφία.  Αυτό το έκανα για να ενισχύσω ακόμη περισσότερο την “πέτρινη εμφάνιση”.  Φαντάσου ένα πέτρινο τραπέζι, πολυκαιρισμένο.  Αυτά είναι τα σημεία που μαζεύει σκόνη.

Το βάψιμο της επιφάνειας της κονσόλας, εφέ μαρμάρου

Για την επιφάνεια είχα αποφασίσει να την κάνω να μοιάζει με μάρμαρο.  Αυτό το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν με ακρυλικά χρώματα, όπως το τζάκι που είχα φτιάξει πρόπερσι και μπορείς να το δεις στην ανάρτηση, Faux μάρμαρο για το τζάκι στο σπίτι μας .

Δεν είχα επιχειρήσει όμως ποτέ να το κάνω με chalk paint. Ακολούθησα την τεχνική marbling του Jonathon Marc Mendes , που τα χέρια του είναι μαγικά.΄

Στην αρχή έτριψα με ένα γυαλόχαρτο το πλαινό μέρος της ξύλινης επιφάνειας για να φύγουν κάποια ξέφτια ξύλου που υπήρχαν από το κόψιμο και την έβαψα με το Original.

Μόλις το χρώμα στέγνωσε και σύμφωνα με την τεχνική που σας ανέφερα παραπάνω έπρεπε να το αδιαβροχοποιήσουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω.

Για τον λόγο αυτό χρησιμοποίησα το βερνίκι της Polyvine από την εταιρεία Θεολόγος Σμυρνιόπουλος ΑΕ.  ‘Ενα εξαιρετικό βερνίκι που δίνει βελούδινο φινίρισμα και το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Πάνω από το βερνίκι και μόλις αυτό στέγνωσε εφάρμοσα και ένα δεύτερο χέρι με το Original.  Για την τεχνική μαρμάρου χρησιμοποίησα:  Δύο λεπτά πινελάκια διαφορετικού μεγέθους, βαμβακερό πανάκι, ένα μπουκάλι σπρέι με νερό, ένα φαρδύ μαλακό πινέλο και αραιωμένο πολύ Graphite.

Μόλις στεγνώσει και το δεύτερο χέρι του λευκού χρώματος το ψεκάζουμε με νερό.  Αυτό το κάνουμε για να το ενεργοποιήσουμε δηλαδή να γίνει και πάλι κάπως ρευστό για να μπορέσει καλύτερα να ενσωματωθεί πάνω του το Graphite με το οποίο θα κάνουμε τα νερά του μαρμάρου.

Περιμένουμε λίγο να “κάτσει” το νερό που έχουμε ψεκάσει στο χρώμα και ταμπονάρουμε με ένα καθαρό πανί όπου χρειάζεται για να μαζέψουμε το επί πλέον.

Αποφασίζουμε τι κατεύθυνση θέλουμε να έχουν τα νερά του μαρμάρου και ξεκινάμε να ζωγραφίζουμε γραμμές στριφογυρνώντας το πινελάκι μας για να μην μας βγουν οι γραμμές ευθείες.

Αφού σκουπίσουμε και πάλι ταμποναριστά, με το φαρδύ πινέλο σκουπίζουμε από πάνω για να μπλεχτεί το σκούρο χρώμα στο ήδη υγρό λευκό και να αρχίσει να μοιάζει με μάρμαρο.  Με το λεπτό πινελάκι συνεχίζουμε να προσθέτουμε τα νερά του μάρμαρου και ακολουθούμε την ίδια διαδικασία.  Δηλαδή προσθέτουμε χρώμα, ψεκάζουμε με νερό, ταμπονάρουμε με ένα πανί, λειαίνουμε την εμφάνιση με το φαρδύ πινέλο.  Όλα αυτά μέχρι να είμαστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και να μας θυμίζει μάρμαρο.

Στην παρακάτω φωτογραφία εκεί που είναι το βέλος βλέπεις πως το νερό που έχουμε ψεκάσει στην ήδη βαμμένη επιφάνεια, έχει ενεργοποιήσει το δεύτερο στρώμα του λευκού χρώματος και έχει αφήσει αυτές τις κηλίδες που είναι και το μυστικό για να μοιάζει με μάρμαρο το ξύλο.

Για το γύρω-γύρω του ξύλου επέλεξα να βάλω χρυσό χρώμα.  Σιγά που δεν θα έβαζα εγώ κάπου χρυσό.  Χρησιμοποίησα το Acualux της ΤΙΤΑΝ και αυτό από την εταιρεία Σμυρνιόπουλος.  Ένα υπέροχο χρυσό μεταλλικό χρώμα που σου δίνει την αίσθηση των φύλλων χρυσού και που θα σας μιλήσω γι αυτό σε άλλη ανάρτηση.

Πως σφράγισα την τεχνική μαρμάρου για να αντέχει την καθημερινή χρήση

Πάνω από την τεχνοτροπία μαρμάρου έβαλα τρεις διαφορετικές στρώσεις κεριού.  Μία κάθε 36 ώρες σκούπιζα καλά και έτριβα με ένα μαλακό πανί.  Αυτό είχε ένα τελικό αποτέλεσμα εκπληκτικό που δυστυχώς δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε καμία φωτογραφία.  Τόση γυαλάδα δεν έχω ξαναδεί!!!

Νομίζω λίγο από την γυαλάδα μπορείς να δεις στην φωτογραφία παρακάτω.

Η κονσόλα δεν έχει φτάσει σπίτι της ακόμη.  Υπάρχει και ένας καθρέφτης που έχει μπει στο τραπέζι της μεταμόρφωσης.  Οπότε θα αρκεστούμε σε φωτογραφίες σε ένα από τους χώρους του εργαστηρίου.

Πέτρα, μάρμαρο και χρυσό, τρία εντελώς διαφορετικά υλικά που κατά την γνώμη μου έδεσαν πολύ καλά μεταξύ τους.

Είμαι πολύ ευχαριστημένη με το τελικό αποτέλεσμα γιατί νομίζω πως το εφέ της πέτρας αποδόθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!  Πραγματικά αυτή η μεταμόρφωση κονσόλας είναι πάνω και από τις δικές μου προσδοκίες.

Τι λες κι εσύ; Δίκιο δεν έχω;

Η αναλογία των χρωμάτων και η μίξη τους επιτεύχθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μας έδωσε μία εντελώς πέτρινη επιφάνεια.

Η κονσόλα από μόνη της αποτελεί ένα πολύ “βαρύ” έπιπλο.  Το σπίτι για το οποίο προορίζεται κινείται στα όρια του μοντέρνου με κάποια παλιά στοιχεία, mix & match δηλαδή.

Επέλεξα λοιπόν για λογαριασμό της ιδιοκτήτριας διακοσμητικά που είναι πιο μοντέρνα, πιο αέρινα, για να μην τραβάνε την προσοχή από το έπιπλο και να μη το φορτώνουν.

Μία off-white λάμπα με λευκό, λινό καπέλο.

Ένα παλιό κουτί που βρήκα σε μαγαζί με αντίκες από φίλντισι με μεταλλικές λεπτομέρειες.

Κι ένα πέτρινο, μοντέρνο ανθοδοχείο.  Όλα αυτά είναι αρκετά και για να στολίσουν την επιφάνεια της κονσόλας αλλά και να μην αποσπούν το μάτι από το έπιπλο που είναι αυτό που θέλουμε να φαίνεται.

Και κάποιες τελευταίες φωτογραφίες του “μάρμαρου”.

Είναι η πιο πετυχημένη χειροποίητη μαρμάρινη επιφάνεια που έχω βάψει.  Το λέω με μεγάλη σιγουριά και βλέπεις κι εσύ από τις φωτογραφίες πόσο προσθέτει στην γενική μεταμόρφωση κονσόλας!

Πάει κι αυτό, τέλειωσε!  ‘Ενα έπιπλο που όπως σου είπα πιθανόν να κατέληγε στα σκουπίδια, νομίζω πήρε ζωή για πολλά πολλά χρόνια ακόμη!

Πως σου φαίνεται;;; Θα ήθελα και την δική σου γνώμη.

Να έχετε μία υπέροχη ημέρα,

Φιλάκια😍